Na de geboorte van een dochter en later een zoon, ben ik invalwerk gedaan doen op basisschool De Berkhaag in Herwen en nam ik de tijd om na te denken over mijn verdere loopbaan in het onderwijs. Wat wilde ik? Weer groepsleerkracht worden of toch iets anders? Het liefste wilde ik leerlingen gaan begeleiden, die op een of andere manier een steuntje in de rug nodig hadden. Toen dat duidelijk was, werd ik gevraagd om als Remedial Teacher(RT) en Intern Begeleider(IB) te komen werken op De Berkhaag  in Herwen. Mijn kinderen waren inmiddels doorgestroomd naar het voortgezet onderwijs, dus ik zag geen belangenverstrengeling als ik in Herwen zou gaan werken. 

Met heel veel plezier heb ik mij verder bekwaamd in het vak van RT-er en IB-er. Ook nu was het belangrijk om samen met anderen te zoeken naar goede oplossingen. Samen optrekken en met respect voor ieders standpunt zoeken naar het beste voor de kinderen, de ouders en de leerkrachten. Dit heb ik 9 jaar met veel plezier gedaan, waarna ik gevraagd werd om de directeursfunctie tijdelijk over te nemen.

De tijdelijke functie werd een definitieve functie. Naast het directeurschap bleef ik werkzaam als IB-er, want op een kleine school als De Berkhaag, moet je soms creatief omgaan met de mensen en de uren.  Als directeur en IB-er heb je te maken met het samen zoeken naar oplossingen en het coachen van leerkrachten. Door samen op te trekken en vorm te geven aan het onderwijs probeerden we de krimp de baas te blijven.

In 2015 werd ik gevraagd om naast het leiding geven aan De Berkhaag in Herwen ook leiding te gaan geven aan De Driehoek in Aerdt. Het bestuur had besloten om beide kleine scholen samen te voegen tot één school. Ik heb de uitdaging aangenomen en ben met oog voor alle partijen aan het werk gegaan om de fusie vorm te geven. Dankzij alle medewerking van iedereen lukte het mij om samen te zoeken naar oplossingen en mogelijkheden.  Ook nu kwam het er op aan om goed te luisteren naar iedereen en met respect samen te zoeken naar het beste scenario voor de kinderen, leerkrachten en de ouders. Dat is gelukt en de nieuwe basisschool Sprankel doet zijn naam eer aan.

Nog twee jaar bleef ik directeur op basisschool Sprankel en genoot van de fijne sfeer, waarin alles plaats vond. Ik merkte wel dat mijn energie, om nieuwe zaken op te pakken niet terug kwam, dus ik nam in juli 2018 afscheid van Sprankel en het onderwijs.

Na een periode van rust en mezelf bezinnen op Hoe nu verder?, kwam ik tot de conclusie dat ik altijd genoot van het samen optrekken met mensen. Samen zoeken naar oplossingen voor werk- en/of levensvragen. Vooral als ik merkte dat ik een stukje mee mocht lopen met de ander en van meerwaarde kon zijn, gaf me dat voldoening.  

Gedurende mijn loopbaan heb ik op verschillende momenten zelf ook hulp gezocht bij een coach. Vooral over werk gerelateerde zaken vond ik het prettig om met iemand te praten, die niet direct behoorde tot mijn familie- of vriendenkring. Ik zag de coach altijd als een objectieve derde, die over mijn schouder mee keek in mijn werk en mijn leven. Door samen te reflecteren en oplossingen te zoeken kwam ik tot inzichten, die ik zelf niet helder zag. Het leidde tot nieuwe energie en meer plezier in mijn werk. Doordat ik veel aan mijn coaching heb gehad, gun ik dat ook een ander. 

Ik ging me oriënteren en besloot een opleiding tot loopbaancoach te volgen. Dan kon ik werk gerelateerde vragen, vooral met betrekking op onderwijs maar ook op ander gebied, samen proberen op te lossen. Samen kijken naar mogelijkheden, je ondersteunen en het plezier weer terug laten vinden. Dat vind ik belangrijk. 

Tijdens mijn studie en het oefenen met cliënten bleek dat ik een goede keuze had gemaakt.  Ik kreeg enthousiaste reacties terug en was van waarde voor hun ontwikkeling. Dit versterkte mijn vertrouwen om een eigen praktijk op te starten. De eigen praktijk geeft mij de mogelijkheid om anderen te coachen en mijn tijd zelf in te kunnen delen. Een goede balans tussen baan en privé.